İnsanları hiç anlamıyorum..

Kimden ne tür zarar gelebileceğini az çok tahmin edebiliyorum ama gene de yeni karşılaştığım olaylar beni hala şoke edebiliyor. Oldum olası iyi akraba ilişkileri olanlara imrenirim. Hiç kavga yok, kardeşler, kuzenler iç içe, buluşmalarda iş bölümü var falan..Ama yok bizde öyle bir şey. Sürekli bir rekabet, sürekli bir tartışma, küsme, sanki kardeşi değil düşmanı mübarek. En son olan olaylar aynen şu şekilde; kuzenimin oğlu 2 yaşında bu yıl 3 olacak, Hollanda'dan 2ayda 1 falan gelir annesiyle babasıyla. İşte bu gelişinde neymiş efendim anneannem 100lira değil de 50lira takmış küçücük çocuğa kıyamet koptu. Bir daha suratını görmek istemiyormuş hanımefendi. Bu ne kin, bu ne hırs, bu ne kibir ya. Trilyonları olan bir insan 50lira için annesini siliyor. Ne kötü anneler var ya da durumu falan yok hiç para takmıyor, evlatlar sanki anneleri takmış gibi al oğlum bu anneanneden deyip çıkarıp veriyor parayı cebinden yalan mı..kimileri torun sevgisi nedir bilmiyor.

Mesela babaannem.. bu kelimeyi söylememi bile hakketmiyor aslında. 21 yaşına gireceğim şurada 24 gün kaldı hayatım boyunca 1 kere başımı okşamış-lığı yoktur. Babam gitti kendi istedikleri kızla değil de annemle evlendi diye olduk olası bizden nefret ettiler. Sanki başka bir beraberliğin çocuklarıymışız gibi, sanki onun soyundan gelmiyor muşuz gibi davrandılar bize sürekli.. arkamızdan yugoslav piçleri dediğini hatırlıyorum bir keresinde. İlişkileri kestik 5-6 yıl oldu sanırım. Sadece babam gidip geliyor, onda da geçen gidişinde mal varlığını sormuşlar adamın resmen öldüğünde bize ne kadar düşecek söyle de mirasımızı hesaplayalım demişler. Tüylerim diken diken oldu. Bir anne, bir babaanne ki çocuğunun, torununun ölüm planlarını yapıyor. Artık ben ne diyeyim Allah bizi önce korusun, sonra da onları ıslah etsin...